تاریخچه دقیقی از اختراع کفش بولینگ نیست اما اولین کفش بولینگ چرمی در سال 1888 در ایالت متحده آورده شده است به منظور جلوگیری از سر خوردن هنگام رها کردن توپ بولینگ.
اولین قدم برای ورود به سالن بولینگ و برداشتن توپ، پوشیدن کفش های مخصوص بولینگ است. کفش های برای محافظت از بازیکن و سالن بولینگ پوشیده می شود. این کفش ها در هنگام بازی و در سالن بولینگ استفاده می شود و در بیرون و جاهای خاکی مناسب نیست. دلیل پوشیدن این کفش مخصوص این است که کفش های دیگر ممکن است لکه ای روی لاین ها ایجاد کند و حتی هنگام بازی باعث بهم خوردن تعادل شود. کفش بولینگ یکی از جنبه های مهم بازی به حساب می آیند به دو دلیل:
1.به شما کمک می کند تا توپ بولینگ خود را در مسیر پین ها به آرامی رها کنید تا به ضربه ای عالی برسید. پاشنه ی این کفش ها از پلاستیک ساخته شده تا بتوانید پس از رها کردن توپ، از سر خوردن شما جلوگیری کند. معمولا کفش های لیز تر از چرم یا وینیل ساخته شده است و کفش سخت تر از پلاستیک ساخته شده است. البته کفش ها نیاز به جوراب مخصوص ندارند
2.محافظت از سطح صاف و صیقلی مسیر خود و لاین است. کششی که در کفش های دیگر وجود دارد باعث آسیب به این سطح می شود
کفش های بولینگ به دو دسته تقسیم می شود:
یک. کفش های حرفه ای که این قابلیت را دارند کفی و پاشنه آن ها تعویض شود و دلیل آن این است که بازیکن بتواند با شرایط اپروچ خود را همسان کند تا به شرایط بهتری دست چیدا کند.
دو.کفش معمولی است و برای عموم در باشگاه ها موجود است
