بولینگ یکی از محبوب ترین ورزش ها و فعالیت های تفریحی است.
با این حال، علیرغم محبوبیت آن، مدتهاست که بحثی بین طرفداران، بازیکنان و صاحب نظران بولینگ وجود دارد: آیا بولینگ یک ورزش انفرادی است یا یک ورزش گروهی؟
استدلال های هر دو طرف قطعا قانع کننده است. کسانی که بولینگ را اساساً یک ورزش انفرادی می‌دانند، به رقابت رو در رو، میانگین‌ها و سیستم‌های امتیازدهی متمرکز بر بازیکن فردی اشاره می‌کنند.
از سوی دیگر، طرفداران بولینگ به عنوان یک ورزش تیمی بر اهمیت استراتژی تیمی، پیوند بین هم تیمی ها و رواج بازی در لیگ تاکید می کنند.
پس کدام است؟ آیا بولینگ یک ورزش انفرادی، یک ورزش تیمی یا ترکیبی از این دو دسته است؟ در این مقاله بولینگ را به عنوان یک ورزش انفرادی در مقابل یک ورزش تیمی بررسی خواهیم کرد.
با بررسی عوامل کلیدی مانند رده بندی المپیک، تورنمنت های حرفه ای، سیستم های امتیازدهی و موارد دیگر، پاسخ قطعی ارائه خواهیم داد.
بولینگ به عنوان یک ورزش انفرادی
بسیاری از استدلال ها برای طبقه بندی بولینگ به عنوان یک ورزش انفرادی به نحوه ساختار، امتیازدهی و انجام بازی در بالاترین سطوح مسابقات مربوط می شود. در اینجا برخی از مهمترین دلایلی وجود دارد که باعث می شود بولینگ توسط بسیاری از کارشناسان و نهادهای حاکم به عنوان یک ورزش فردی در نظر گرفته شود:
مسابقه تن به تن
فرمت اصلی بولینگ افراد را در مقابل یکدیگر در رقابت رودررو قرار می دهد. بازیکنان به نوبت فریم های بولینگ را انجام می دهند، با این هدف که در طول بازی پین های بیشتری را نسبت به حریف خود از بین ببرند. بازیکنی که امتیاز بالاتری داشته باشد برنده است.
حتی زمانی که چندین بازیکن در یک مسیر مشترک هستند، هر کدام سعی می‌کنند به صورت فردی بهترین‌ها را برای یکدیگر به ارمغان بیاورند. ماهیت رفت و برگشت، یک به یک بازی، ویژگی کلاسیک یک ورزش انفرادی است.
امتیاز انفرادی و میانگین
کل سیستم امتیازدهی بولینگ و ردیابی آمار حول محور فرد می چرخد. امتیاز هر بازیکن برای یک بازی خاص به همراه میانگین آنها در چندین بازی و لیگ ثبت می شود.
بازیکنان حرفه ای و لیگ با داشتن بالاترین میانگین های فردی متمایز می شوند که نشان دهنده ثبات شخصی و موفقیت های بولینگ آنها در طول زمان است. هیچ سیستم امتیازدهی یا آمار تیمی در بولینگ استاندارد وجود ندارد.
مسابقات انفرادی
در مدارهای بولینگ حرفه‌ای مانند تور PBA و تور جهانی بولینگ، رویدادهای برتر مسابقات انفرادی است که بهترین بول‌بازان جهان در مقابل هم قرار می‌گیرند. افتخار کسب یک عنوان انفرادی در رویدادهایی مانند US Open یا قهرمانی است.
اوج هر بولر این است که در بزرگترین مراحل ورزش تاج قهرمانی انفرادی را بدست آورد. این آزمون نهایی مهارت و عملکرد فردی تحت فشار است، نه کار تیمی.
بولینگ به عنوان یک ورزش تیمی
در عین حال، استدلال های قانع کننده زیادی وجود دارد که بولینگ را بیشتر به عنوان یک ورزش گروهی طبقه بندی می کند. از این گذشته، کار تیمی برای موفقیت در محبوب ترین فرمت های رقابتی بولینگ ضروری است.
اهمیت استراتژی تیم
در بازی های لیگ و مسابقات، هماهنگی بین هم تیمی ها و استراتژی ترکیب بسیار مهم است. تصمیم گیری در مورد ترتیب بازی کردن، ایجاد تعادل بین نقاط قوت و انجام مسابقات مناسب در برابر حریفان می تواند باعث ایجاد یا شکست یک تیم شود.
شیوع لیگ بازی
روش بیشتر بولرها در این ورزش به صورت رقابتی، پیوستن به لیگ های بولینگ است. این لیگ‌ها با رقابت تیمی تعریف می‌شوند
رفاقت تیمی
برای اکثر بولینگ ها، جنبه های اجتماعی و پیوندی بولینگ در یک لیگ تیمی دوستانه به اندازه جنبه رقابتی مهم است. گذراندن وقت با هم به عنوان یک تیم در هر هفته باعث ایجاد رفاقت و دوستی می شود.
برای ارائه پاسخ قطعی به این بحث، منطقی است که به نحوه طبقه بندی بولینگ توسط نهادهای بین المللی حاکم بر ورزش نگاه کنیم.
کمیته بین المللی المپیک (IOC)، بولینگ جهانی و سایر کارشناسان به اتفاق آرا بولینگ را به عنوان یک ورزش انفرادی به جای یک ورزش تیمی معرفی می کنند.
طبقه بندی IOC
IOC در تعریف و دسته بندی ورزش ها مرجع نهایی است. آنها بولینگ را به عنوان یک ورزش انفرادی، نقطه پایان تعیین می کنند.
بولینگ در کنار ورزش هایی مانند تنیس، اسکیت و ژیمناستیک در رده انفرادی گنجانده شده است – نه با بیسبال، فوتبال و غیره در رده تیمی.
هنگامی که در سطح رقابتی چند ورزشی المپیک یا بین‌المللی بازی می‌شود، بولینگ به‌عنوان یک رویداد انفرادی بدون هیچ‌گونه اجزای تیمی مورد رقابت قرار می‌گیرد..
پس: بولینگ در درجه اول یک ورزش انفرادی است
بر اساس نام‌گذاری‌های رسمی المپیک و سایر فدراسیون‌های ورزشی، به‌علاوه تصویرسازی‌ها و تحلیل‌های رسانه‌های اصلی واضح است: بولینگ اساساً یک ورزش انفرادی است، اگرچه دارای برخی ویژگی‌ها و قالب‌های تیمی است.
بولینگ در هسته خود یک رقابت رو در رو بین بازیکنان است تا یک تیم در مقابل یک امر تیمی. فرد مهارت خود را به نمایش می گذارد و به طور مستقیم با حریف خود در یک مسابقه دوگانه رقابت می کند. این امر آن را به شدت در رده یک ورزش انفرادی قرار می دهد.
